ABOUT
'Wie spreekt er? De getuige, de criticus, de medewerker, de schilder, de vriend of is het de schim van Vergilius die aan Dante verschijnt terwijl hij ronddwaalt in een duister woud ? Ik citeer het begin van Dantes goddelijke comedie : "Op het midden van onze levensweg bevond ik me in een duister woud omdat ik van de rechte weg was afgedwaald. Ach, hoe moeilijk is het onder woorden te brengen hoe woest en ruw en onbegaanbaar dat woud was!"
Nadat ik in 2005 een reeks over Dante's Inferno maakte dacht ik bij het lezen van dit citaat aan Peter Hofkens' levensloop. Geboren in 1966 besluit hij in 1992 vrije grafiek te volgen aan de Karel De Grote Hoge school. Na zijn studie volgt er een periode van bezinning, maar hij is vastberaden om de draad terug op te nemen en uiteindelijk leidt de Muze hem naar het pad van de schilderkunst. In 2008 beslist Peter schilderen te volgen aan de Academie beeldende Kunsten in Schoten waar ik hem 5 jaar begeleidde. De graficus die schildert en vica versa. Er ontspint zich een symbiose tussen twee genres, enerzijds de puur grafische lijn en anderzijds de verf. De graficus die vanuit de stilte de vorm analyseert en de narratieve schilder die hartstochtelijk hunkert naar de kleur. Dit kreeg in het derde jaar duidelijk vorm toen hij een mooi drieluik maakte. Drie kleine interieurs met een waas van melancholie waarin de stilzwijgende, gevoelige schilder plaats neemt als protagonist. De toon is gezet!
In het vierde jaar ontstaan er landschappen geïnspireerd op haveninstallaties.
Peter maakte er op een heel eigen wijze een reeks schitterende werken van. Het gaat de schilder hier niet meer om de fysieke gelijkenis maar om het beeld an sich. Door het weglaten van overbodige details, de uitzuivering van het beeld slaagt hij erin een semi-abstracte, evenwichtige compositie te concipiëren. Zijn opleiding als graficus komt duidelijk terug aan de oppervlakte. Door het toevoegen van kleurvlakken en vooral door de grafische onderschriftuur krijgen deze werken een intrigerende spanning. In deze landschappen krabt hij letterlijk de verf weg en overschildert het vlak terug zodat de ziel achter het zichtbare een poëtische gelaagdheid krijgt. Hier begint een boeiende transformatie nl. het observeren is niet meer louter kijken naar de realíteit maar er ontstaat een metamorfose, zowel vanuit de psyche als ook naar het beeld. Zowel in de landschappen als in de portretten evolueert de schilder zich van het uitspreekbare, het duidelijk herkenbaar beeld naar een bevreemdend metafysisch beeld, zonder in de anecdote te vervallen.
In zijn meest recente werken is dit duidelijk en zonder compromis! Hij laat een spiegel zien van onze hedendaagse wereld, gefilterd door een waas van melancholie en eenzaamheid. Het is de schilder die voor zijn eigen spiegel staat en zijn visie prijsgeeft. Het medium is verf. Verf dat trillingen registreert. In die trillingen raakt het individuele aan het collectieve en het persoonlijke aan het maatschappelijke. Hoe mysterieus en beklemmend het beeld soms ook is, het is nooit van pessimistische aard, want het schilderij krijgt een meerduidige gelaagdheid, zodat er een sterke esthetische gewaarwording ontstaat. De toeschouwer wordt door de gelaagdheid en het prachtig koloriet uitgenodigd om mee te gaan in de psyche van de schilder en hoe deze op een andere manier naar schoonheid kijkt. Of we iets als "schoon" ervaren is niet louter omwille van de kennis, maar heeft meer betrekking op een subjectief esthetische ervaring. De titel van de tentoonstelling zegt alles : INSIDE-OUTSIDE Je kijkt van binnen naar buiten en vica verca Het landschap wordt tastbaar, maar we zien eerder wat er gebeurt achter het oog van de schilder, vanuit zijn diepere IK. Het beeld komt outside-inside terug op ons netvlies. Deze tentoonstelling geeft ons een blik achter de ogen van de kunstenaar Peter Hofkens. Het gaat over fantasie, wensvervulling en invraagstelling!'
Marc Kennes 2015